Het Aravali Retreat- Sariska National Park

2024 Auteur: Ada Peters | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 15:33

Gedurende de afgelopen eeuw Sariska genoot een formidabele reputatie als een van de weinige wildlife parks in India die het observeren van tijgers garandeerde. In feite was het dankzij de indrukwekkende tijgerpopulatie dat Sariska oorspronkelijk bescherming kreeg van de vroegere Alwar-staat, â € œ deze gronden waren ooit het jachtterrein van trotschone royals, die geiten hadden vastgebonden aan palen om tijgers aan te trekken voor hun shikarvaringen. Dergelijke omleidingen werden naar het verleden gezonden toen conservatie het buzzwoord werd en Sariska werd een Project Tiger reserve gemaakt. Ironisch genoeg vandaag Sariska is gekomen om alles te vertegenwoordigen wat verkeerd is met India's inspanningen voor bosbescherming, een veelzeggende opmerking over de omvang van verwaarlozing die dit prachtige reservaat heeft geleden. Begin 2004 ontwaakte de natie vol ongeloof over het nieuws dat de tijgerpopulatie in het Sariska National Park door ongebreideld stropen was weggevaagd. Ondanks zijn tragedie, Sariska draagt nog steeds bij aan het behoud van het beest dat India's blijvende embleem blijft, Äî voor, het debat over de toestand van onze heiligdommen die begon met Sariska,Äôs verhaal staat nu stevig op de nationale agenda.

Dit ongelukkige verhaal vormt de achtergrond voor elk bezoek aan Sariska Nationaal Park. Toch blijft de geschiedenis van het park, en zijn overlevende dieren in het wild, boeiend op zich. Daar is de aanblik van de eerste heuvel gepolijst met de roestblaadjes van dhok, of de Anogeissus pendula, terwijl je de heuvel oversteekt naar de Kalighati-vallei. Er is de met bomen omzoomde straat van dhok die de bezoeker begroet bij de oude poort die leidt naar Kankwari, aan weerszijden begroeid met oude bomen van Guler en Pilkhan. Er is de aanblik van een explosie van blauwborst kwartel, van de diepe poelen van de Siliberi Nala stroomt uit Pandupol en van Pallas vissen visarenden kijken voor prooi van nabijgelegen groenblijvende bomen. Daar is de blijvende herinnering aan de zes stekelvarkens die we zagen in de loop van een vroege avondrit in de buurt van Umri, en die van de teruggetrokken Indiase pitta in Taraunda laat op een avond. Ik koester nog steeds deze herinneringen van mijn talrijke bezoeken aan Sariska.

Mijn laatste tijger die waarneemt Sariska Nationaal Park, een hete April, was in het grasland net voorbij Kalighati. In de late ochtend, toen we langs Bhunonghati terug reden van een rit naar Pandupol, stopten we bij de zoute lik nabij Kalighati Chauki. We zagen Langurs de bomen op de heuvel beklimmen. Ze begonnen al snel te bellen. Toen was het de draai van een sambar verborgen in het gras. Het is duidelijk dat er een roofdier in de buurt was. We reden de top van de heuvel af zodat we het dier niet zouden missen. Het duurde niet lang of we konden de luide en indrukwekkende roep van een tijger horen en toen zagen we hem de weg achter ons oversteken, volledig onverschillig voor onze aanwezigheid. Het was laat in de ochtend en hij leek haast te hebben om bij het watergat achter de heuvel te komen. We waren dankbaar voor het ongehinderde, glorieuze uitzicht.

Dat er geen kans meer is op zo'n waarneming is ontmoedigend. Ondanks dit, dring ik er bij bezoekers op aan om te genieten van de andere bezienswaardigheden en geluiden van het Aravalli-bos. Ik weet dat ik zal terugkeren voor meer.

Over Sariska National Park

Sariska werd opgericht als een Tiger Reserve in 1978. Vóór de onafhankelijkheid maakte het reservaat deel uit van de voormalige staat Alwar. In 1955 werd jagen, schieten, vangen of vangen van wilde dieren illegaal gemaakt. In 1958 werd het reservaat opgewaardeerd tot een heiligdom en later werden gebieden die aan het heiligdom grenzen ook opgenomen. Een primaire kennisgeving waarin het kerngebied van de reserve als een nationaal park werd verklaard, werd in 1982 gemaakt. De laatste kennisgeving is nog in behandeling, omdat vragen over grenzen en rechten van dorpelingen die in het park wonen, nog niet zijn geregeld. Een oppervlakte van 866 km2 valt onder het Project Tiger Reserve. Er zijn 16 inkomsten dorpen en bijbehorende guadas of veekampen binnen zijn grenzen. Het semi-aride Aravalli-bos lijdt onder enorme menselijke en dierlijke druk. De stropers die hebben gedood Sariska National Park tijgers (volgens een Project Tiger-rapport, waren er in 1997 24 tijgers in het reservaat) zouden veel hulp hebben gekregen van dorpelingen die hun vee wilden beschermen. Het enorme aantal pelgrims dat de tempels in Sariska bezoekt, heeft ook het bos onder druk gezet.

Als deze acres alleen bescherming zouden krijgen, zouden deze semi-ariede bossen grote populaties van niet-populaties (kamelen, paarden, nijlpaarden en andere herbivore zoogdieren) goed kunnen ondersteunen en een rijke roofdierdiversiteit kunnen vertonen.

Snelle feiten

Staat: Rajasthan Locatie In de Aravalli heuvels, 35 km van Alwar in het noordoosten van Rajasthan

Afstanden: 249 km ZW van Delhi, 110 km NO van Jaipur Route van Delhi NH8 naar Shahpura via Gurgaon en Behror; rijksweg naar Sariska via Bairat en Thana Ghazi Route van Jaipur NH8 naar Shahpura via Amer en Chandwaji; provinciale weg naar Sariska

Wanneer moet u: het park is het hele jaar geopend voor pelgrims naar Pandupol. Maar in de regens is het gesloten voor natuurbezoek. De meest comfortabele tijd om te gaan is van november tot maart, hoewel de beste wildlife-weergave tijdens de warmere maanden is

Ga daar voor; De herinnering aan tijgers (helaas!), Maar er is genoeg wildlife en geschiedenis om toeristen te interesseren

Over de auteur

Himraj Dang heeft gewerkt in infrastructuurfinanciering en -ontwikkeling. Hij is momenteel adviseur voor verschillende milieuprojecten en investeringen in private equity.